De discussies om afscheid te nemen van Facebook zijn niet meer te stoppen. En dan gaat het vooral over de privacy van je gegevens. Maar eerlijk gezegd zijn er heel veel andere, goede redenen om je abonnement op Facebook op te zeggen. Ik ben sinds deze zomer afgekickt van Facebook en het bevalt me bijzonder goed.
Een jaar geleden had ik je niet geloofd als je me had verteld dat ik zou leven zonder Facebook. Een jaar geleden deelde ik bijna alles via Facebook, mijn kennis, mijn ervaringen, mijn leven. En elke dag had ik het gevoel dat ik wel iets leuks moest doen, want mijn volgers zaten te wachten op een verhaal (althans ik dacht dat ze er op zaten te wachten, tot op de dag van vandaag weet ik niet zeker of dat ook zo was). Ik zag veel van anderen en ik kopieerde gedrag van de mensen met wie ik verbonden was. Ik stak veel tijd in het scrollen door mijn tijdlijn, het bekijken van video’s en het plaatsen van video’s of live streams.
Tot het moment kwam dat ik van de een op andere dag besloot niet meer mee te doen. Niets meer te delen, en niet meer te kijken naar de verhalen van anderen.
Vanaf de eerste dag voelde ik me bevrijd. Vrij van een verplichting die ik mezelf had opgelegd. Want ik dacht dat ik zonder Facebook niet meer zou bestaan. Ik zou dan de verbinding met vrienden en bekenden èn onbekenden kwijt zijn. Geen vragen meer kunnen stellen, mijn inspiratie niet meer kunnen delen. Geen inspiratie meer vinden en een leegte ervaren. Het tegendeel was (natuurlijk) waar, want ik ontdekte dat ik veel meer ging bestaan dan ik ooit had gedaan.
Het is waarschijnlijk niet toevallig dat de scheiding van Facebook samenviel met het moment dat ik in mijn burnout belandde. Tijdenlang had ik ook geen energie om te delen en ik wilde mijn verhaal niet delen met anderen. Eerst verwachtte ik dat het een tijdelijke break zou zijn, dat de liefde wel weer op zou bloeien als ik afstand had genomen, maar dat gebeurde niet. Want ik ontdekte dat ik me een paar jaar veel te veel had laten leiden door alles wat er op Facebook voorbij kwam. Want Facebook werkt (zoals je waarschijnlijk wel weet) met algoritmen en weet precies waar jouw voorkeuren liggen, dus alles wat jij deelt, daar zoeken ze gelijkgestemden bij en dus kom je in een cirkel terecht van mensen die vergelijkbare dingen doen als jij, die grotendeels dezelfde mening hebben als jij en je blijft een eenzijdig verhaal ontvangen. En als je dan net als ik veel tijd met het fenomeen doorbrengt, is je wereldbeeld best wel eenzijdig.
Dus toen ik niets meer met Facebook deed, me er niet meer door liet leiden, kwam er weer ruimte voor mijn eigen mening. Ik kon weer voelen wat ik nodig had, liet me niet meer leiden door likes of verhalen en deed waar ik zelf zin in had. Mijn leven werd veel minder spannend, maar daardoor voelde ik me ook veel minder gespannen. Ik hoefde niets meer te laten zien, ik kon gewoon lekker zijn.
Op sommige momenten kwam ik in een spagaat omdat ik Facebook ook veel gebruikt had om bijvoorbeeld vragen te stellen als ik iets wilde weten of iets nodig had. Die vragen kon ik nu niet meer stellen via dit medium. En toch, het was vaak ook helemaal niet nodig. Ik kreeg mijn antwoorden op een andere manier ook wel, of niet en dat was dan ook ok. Nu zoek ik juist gericht als ik iets nodig heb, terwijl je op Facebook alles voorgeschoteld krijgt en je niets wilt missen.
De stappen die ik zetten om afscheid te nemen van Facebook
De eerste stap was dat ik besloot de app van mijn telefoon te verwijderen. Zodat ik niet meer de neiging heb om continu te checken of er nog iets nieuws gebeurde (dat deed ik overigens al twee jaar geleden).
Vervolgens besloot ik ook op mijn laptop Facebook niet meer te bekijken. Dat ging me makkelijker af dan ik had verwacht. Ook omdat ik in die periode bijna niet achter mijn laptop zat was het wellicht gemakkelijker. Soms voelde ik dat iets moest checken, en dan zat er meestal een berichtje in mijn inbox waar ik op moest reageren. Dat gebeurde hooguit een keer per maand. Een paar keer bekijk ik dan ook mijn tijdlijn nog, maar ik vond het al snel zo oninteressant dat het me geen moeite kostte dat helemaal niet meer te doen.
Toen ik me er klaar voor voelde heb ik mijn account gedeactiveerd. Ik ben nu niet meer bereikbaar via Facebook. Mijn account is er nog wel, voor het geval ik het terug wil zetten, maar sinds de privacydiscussie denk ik nu wel dat ik mijn account helemaal ga verwijderen.
Deze strategie werkte goed voor mij, voor anderen is cold turkey afscheid nemen een betere optie. Het is goed om te onderzoeken waarom je tijd op social media doorbrengt en waarom je verhalen wilt delen. Soms doen we dingen zo automatisch en sluiten we ons aan omdat iedereen het doet. En dat hoeft dus niet. Je kunt gewoon lekker zelf kiezen wat je doet en waarom 😉
